"فدایت می‌شوم" گردد فراموش

شود آتشفشان عشق خاموش

دلش را می‌زنی بعد از دو سه ماه

بجنبد چشم و گوشش گاه و بیگاه

بیفتد در پی زن‌ها شب و روز

تو می‌مانی و اشک و آه جانسوز

رود هر دم پی دلدار دیگر

گزیند هر زمان او یار دیگر

نه بر زشت و نه بر زیبا کند رحم

نه بر پیر و نه بر برنا کند رحم

نه شوهر دار از او در امان است

نه ایمن بیوه زن زان قلتبان است

نه ترشیده، نه گندیده، نه نارس

نه شیرین، نه ملس، نه تلخ و نه گس

نصیب تو ولی از اوست سردی

خیانت، بی‌وفایی، هرزه گردی

بر آن گل گونه هایت می‌زند چک

نوازد گونه ات با مشت، مردک

نبرده از حیا و آبرو بو

نثارت می‌کند مشت و لگد او

زند بر صورت ناز تو سیلی

اگر شوهر کنی خوار و ذلیلی

نداری جیره جز فحش و فضاحت

نداری بهره ای غیر از فلاکت

کتک داری تو از او جیره هر روز

نوایت ناله و آه جگر سوز

ز بس زجرت دهد آن دیو ملعون

شود یک چشمت اشک و آن یکی خون

نمی‌خواهی اگر عمری تباهی

اگر خواری و خفت را نخواهی

نشو تسلیم جنس نر تو هرگز

نکن شوهر، نکن شوهر تو هرگز